Podstawowe informacje Archive

Należą do nich ziemiopłody, nie służące za pokarm dla ludzi lub zwierząt, lecz uprawiane w zamiarze fabrycznego ich przerobienia w różnych celach technicznych. Wymagają one zwykle dobrego gruntu, starannej kultury i odpowiednich warunków klimatycznych. Gospodarstwa, przerabiające pewne produkty u siebie i skarmiające odpadki fabryczne na miejscu, posiadają w obecnych czasach wszystkie warunki

Czyż więc skarb azotowy, zawarty w powietrzu, jest dla celów naszych zupełnie bezużyteczny? Bynajmniej. Człowiek podpatrzył i tu naturę. Mianowicie istnieje pewna grupa roślin, t. zw. rośliny motylkowe (łubin, groch, seradela i t. p.), mogące, w przeciwieństwie do innych roślin, korzystać w swych celach pokarmowych z azotu atmosferycznego, który dostaje się do

Poza tym rola sama przez się zawiera mniej lub więcej materiału, z którego powstać może pokarm dla roślin. Są nim różne w ziemi zawarte minerały. Z minerałów tych może czerpać roślina pokarm wtedy, gdy zamienią się one w takie, które w wilgoci ziemnej się rozpuszczają. Taka zamiana, aczkolwiek powoli, ale stale w

Czy sadząc drzewa lub siejąc zboża, czy warzywa, zawsze mamy na względzie zachowanie odpowiednich odstępów pomiędzy poszczególnymi roślinami, by wzajemnie sobie światła nie zabierały? Jakże często błędy te i temu podobne popełniamy. W ten sposób sami siebie okradamy, bowiem marnujemy skarb, z którego mogliśmy korzystać. Drugim gazem, wchodzącym w skład powietrza, jest

Roślina mianowicie swymi zielonymi częściami wchłania z powietrza gaz węglowy i przy udziale promieni słonecznych oraz wody przerabia go na mączkę, cukier, tłuszcze i t. p., które gromadzą cię już to w nasionach, już to w owocach, liściach, czy łodygach i stanowią o ich wartości handlowej. Bez przesady można powiedzieć, że gaz

Niejeden, przeczytawszy tytuł niniejszej gawędy wzruszy ramionami i z niedowierzaniem pomyśli o autorze, który daje tak dziwną radę, jak możliwość nawożenia powietrzem. Od czasów Pana Twardowskiego nikt z piasku bicza nie ukręcił, a i za jego czasów stało się to ponoć jedynie za sprawą czarcich mocy. A jednak, jak się przekonamy, ani

Pozostały jeszcze do omówienia gleby próchnicowe. Są to gleby ciemno – zabarwione wskutek obecności dużej ilości próchnicy. Wśród nich odróżniamy czarnoziemy właściwe, czarne ziemie i ziemie torfowe. Pierwsze występują w miejscach suchszych i pod względem swych własności fizycznych są analogiczne do lessów. Do tego rodzaju gleb należą znane ze swej wysokiej wartości

Co się tyczy gleb o charakterze gliniastym, to odróżniamy tu właściwe gliny i glinki. Pierwsze są bardzo zwięzłe, nieprzepuszczalne, zsychają się na kamień w suszę, po deszczach rozmakają zanadto i dla tych ujemnych własności, mimo zasobności w składniki odżywcze mineralne, nie dobrym są warsztatem. Wapnowanie, nawozy słomiaste mogą w nich poprawę wywołać.

Do piaszczystych gleb należą również tzw. bielice, zwane tak dlatego, że wyorane skiby bielą się na słońcu po przeschnięciu. Są to b. drobnoziarniste (pył i miał) piaski z pewną domieszką innych składników mineralnych oraz ciał wiążących, ubogie w wapno. Na ogół są to gleby ubogie, a największą ich wadą jest to, że

Najbardziej rozpowszechnione są gleby piaszczyste, tj. składające się wyłącznie niemal z piasku lub też z b. znaczną jego przewagą. Pomijając tzw. piaski lotne, które do upraw w ogóle nie nadają się i powinny być zalesione, odróżniamy tu przede wszystkim piaski zwykłe – są to gleby dość gruboziarniste, zalegające w głębokiej warstwie na