O składnikach gleby cz. 1

Warstwa gleby spoczywająca na podłożu ma różną grubość, lecz nas najbardziej obchodzi ta jej część, w której rozprzestrzeniają się korzenie roślin, z niej bowiem czerpie roślina pożywienie. Wierzchnia warstwa gleby, pulchniejsza, porowata i zazwyczaj znacznie ciemniejsza, nazywa się glebą właściwą, podszyta jest ona, niby podszewką, warstwą barwy jaśniejszej, mającą bardziej zbitą budowę i zwaną podglebiem.

Grubość gleby jest rozmaita. W ziemiach ubogich bywa ona b. płytka, zaledwie parę centymetrów, w żyznych jest głębsza, czasem sięgająca metra i głębiej. Przez stosowną uprawę i nawożenie można glebę pogłębić, o ile na to pozwala charakter podglebia.

Urodzajność lub też jałowość gleby zależy przede wszystkim od tego, z czego się ona składa. Cztery zasadnicze części składowe, niby czterej wspólnicy, składają glebę: glina, piasek, próchnica i wapno.

Glina i piasek są to dwie rzeczy tak niemal między sobą różne, jak dzień i noc. Glina jest b. drobnym  pyłem ziemnym, piasek zaś składa sie z ziaren grubszych. W glinie ziarenka przylegają do siebie szczelnie, dlatego też woda nie przechodzi przez nią łatwo, lecz przeciwnie, zatrzymuje się w niej niby w gąbce na dłużej. Inaczej z piaskiem – woda przelatuje przez piasek, jak przez sito, i nie wiele jej w nim zostaje nawet po dużym deszczu, a jeśli co pozostanie, to szybko pod wpływem ciepła wyparuje.