Byliny cz. 13

Mnożyć można przez podział na wiosnę, ale lepiej się rozrastają sadzone w końcu lipca lub początku sierpnia, o ile mieczowate ich liście przytniemy do połowy. Najczęściej sadzą je przy drodze, na brzegu grzęd. Wyrastają od niskich (I. pumila) 20 – 25 cm., aż do wysokich 60—70 cm. (jak syberyjskie I. sibirica).

Bardzo też piękne są rosnące nad wodami i później kwitnące K. japońskie (I. Kaempferi cz. I. japonica). Łubiny (Lupinus polyphyllus i in.). Wspaniałe rośliny do 1 m. wysokie, z wielkimi kłosami kwiatów barwy fiołkowej, ale obecnie w bardzo wielu barwach i odcieniach. Kwitną w lecie, nieco dłużej niż roczne gatunki. Udają się w każdej ziemi, zawierającej jednak wapno. Najładniej wyglądają posadzone kępami, w trawniku lub przed skupinami krzewów. Mnożą się z siewu, w kwietniu, w gruncie. O ile trzeba przesadzać, trzeba to robić póki są młode, wykopując ostrożnie i o ile można bez uszkodzenia korzeni. Starsze rośliny przesadzone, zwykle giną.

Maki (Papaver). Jest kilka ładnych maczków trwałych, o niewielkich kwiatach, jak alpejski, syberyjski, w barwach od białej do pomarańczowej, ale wspaniałe są maki wielkokwiatowe wschodni (Papaver orientale] i olbrzymio kwiatowy – kaukaski (P. bracteatum). Te są okazałe, z kwiatów czerwonych, w odcieniach.