Drzewa i krzewy cz. 2

Pięknym drzewem jest kasztan (kasztanowiec), choć rośnie bardzo wolno, ale wyrasta ogromny, żyje długo, a owoce służą dzieciom do zabawy, odgoryczone po utłuczeniu na miazgę są karmą dla świń. W chudej ziemi trzeba doły pod drzewa i krzewy zaprawiać.

Najcenniejszą jednak ozdobą siedziby są drzewa iglaste. Sadzimy je pojedynczo lub po kilka (co 3—4 m., o ile w grupie). One to jedynie są zielone także i w zimie. Oprócz naszych pospolitych świerków i jodeł, jest dużo pięknych innych, jak świerki białe, świerki kolące zielone, modre i białe, piękne Dagleski (Pseudotsuga Douglasi) i różne jodły wspaniałe (kaukaska, dwubarwna, balsamiczna i in). Z mniejszych drzew: nasze i obce jałowce (piramidalne) i żywotniki (Thuja), cyprysiki (Chamaecyparis) i inne. I ubogi rolnik może je mieć, jeżeli w szkółkach ogrodowych, czy leśnych, kupi młode, 2-letnie drzewka i u siebie na regulówce posadzi; gdy podrosną, po paru latach, posadzimy je na stałe. Drzewka iglaste sadzi się w kwietniu, w dołki zawczasu przygotowane. Zaprawiać je należy tylko kompostem. Przed wykopaniem drzewek trzeba ziemię około nich zlać obficie, nie kaleczyć korzeni przy kopaniu i z całą bryłą przenieść ostrożnie do dołka. Sadzić tak, żeby korzenie były pod samym poziomem. Dobrze podlać, często zraszać w dnie gorące, o poranku (w pierwszym roku). Na zimę ziemię pod tymi drzewami okryć torfem lub ściółką.