Byliny cz. 17

Piwonia może pozostawać na jednym miejscu do lat 10, lub nawet dłużej, a do tego czasu nie trzeba jej przesadzać. Ale może kwitnąć nawet do lat 20, jeżeli będzie co rok obsypywana kompostem, a przed rozkwitaniem podlewana nawozami płynnymi.

Rozmnaża się ją przez odejmowanie kłębów z kawałkiem łodygi, posiadającej oczka. Same kłęby bez oczka posadzone w ziemi trwają tam parę lat, ale nowych roślin nie wypuszczą. Pora mnożenia albo na wiosnę, albo też w końcu sierpnia.

Są jeszcze inne piwonie, wcześniej kwitnące, a również i później kwitnące, z ogromnymi kwiatami t. zw. drzewiaste (P. arborea), które na zimę trzeba okrywać. Te jednak są droższe, a mnożą się przez szczepienie na bulwach P. pachnącej.

Płomyki (Phlox). Te płomyki trwale kwitną albo wiosną, albo w lecie. Wiosenne zwane też mchowymi, niziutkie, podobne nieco do mchów, kwitną obficie i różnobarwnie, w maju. Jest ich kilka gatunków i sporo odmian.

Zwykle jednak w ogrodach napotyka się P. letnie (P. decussata) około 50 cm. wysokie (i wyższe), tworzące zwarte kępy łodyg sztywnych z lancetowatymi, podłużnie owalnymi liśćmi. Kwitną one w lecie, dość długo, o ile nie padają zbyt ulewne i długotrwałe deszcze. Dawniej zwano je ,,perkalikami“, bo pstrokacizną swych niewielkich kwiatków przypominały te tkaniny. Obecnie zwą je największymi, gdyż miewają kwiaty wielkości 5-złotówki, w bogatych bukietach, o barwach pięknych, czystych, a są i upstrzone. Wydają słabą, ale miłą woń. Wyborne do bukietów.